Το «Ονειροδρόμιο» του Κωστή Τριανταφύλλου (Εκδ.Καστανιώτη), θα μπορούσε, θα έπρεπε, ν' απλωθεί σε μιά έκθεση. Με ελάχιστα κείμενα, που απλά δίνουν το ονειρικό στίγμα του καλλιτέχνη, ο Κωστής Τριανταφύλλου, αναπτύσσει με τη βοήθεια του Λεωνίδα Χρηστάκη, μια μαγευτική και τρομακτική διαδρομή ανάμεσα σε περίεργα όντα, δημιουργήματα της φαντασίας του, αλλά που κάπου συναντούν και τους δικούς μας συνειρμούς. Ο καλλιτέχνης ονειροπολεί, αλλά η ματιά του είναι στραμμένη και προς τα έξω. Η γραμμή του σχεδίου του, δυναμική και οξύτατη, αναφέρεται συχνά στην πικρή κοινωνική άποψη του Γκεόργκε Γκρος. Αν και ο κόσμος του είναι πυκνοκατοικημένος από έντονες, υπερβολικές μορφές, σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις του παίζει ο χώρος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ποιητικό του ονειροδρόμιο είναι αστικό. Απηχεί ένα άστυ καθόλου «κλεινόν», αλλά παραμορφωμένο, σύγχρονο και αβίωτο.
Βεατρίκη Σπηλιάδη
Ελευθεροτυπία 1977, στήλη Εικαστικά
back to: books' home | comments on dreamdrome
|